Letterlievend
Onder verwijzing naar eerdere berichtgeving
elders over de dichtende boekanier Hans Bauer, die
het ondermaanse tranendal bevolkt en die voornamelijk met Beweegredenen voortploetert in de 'jongste stad' van ons land — dit vanwege de inmiddels bijna vijftigduizend studenten die in de Noordelijke Metropool, echter zonder metro en zonder pool, simpelweg door hun aanwezigheid de gemiddelde leeftijd nadrukkelijk omlaag halen dan wel brengen —, met name in onze binnenstad en de zogeheten schil daaromheen, besteden wij op deze zustersite van de
Tempel der Letteren nogmaals aandacht aan dit rijk met lettergoederen gezegende wezen uit en in de wereld van het boek. Het ligt voor de hand dat wij u niet zullen vergasten op dezelfde poëtische uitingen als enige maanden geleden, ook al is de gemiddelde belangstelling voor deze Stadscultuursite een andere dan die voor dezelfde uiting welke zich beperkt tot de letteren, al moet u eveneens dan het begrip
beperkt met een beperkte hoeveelheid zout indrinken, want deze, uw cultuursite wordt gelezen door lieden van Anchorage tot Vladivostok, alsmede tussen de polen. Welke overigens
niets te maken hebben met twee vertegenwoordigers uit de bevolking van het — in uiterst duistere tijden door de beide gruwel-incarnaties van het Gespuisbeest uit de Afgrond, te weten A. Hitler en J. Stalin, verscheurend-verdeelde en daarmede vernietigde — land tussen de beide toenmalige grootmachten van de voornoemde, vleesgeworden opperhoofden der onmenselijke destructiviteit. Doch laten wij ons thans beperken tot de wandelende en peddelende, alsmede lustig uit — veelal eigen — dichtwerken citerende Hans Bauer.
Prozaïsch
Niet zelden — zo vertelden wij u reeds eerder — kan een spontane tekstingeving van Hans Bauer berekenend eindigen: de woorden moeten passen en als het kan,
diep ingeslagen [1] blijven hangen, opdat de wijsheid in die woorden ook bij de niet zo directe minnaars der poëzie een begeleidende functie op tevens hun levensreis zal kunnen innemen. Soms leidt zulks tot sterke bondigheid, zoals in
Familieverdriet
Triest sprak de gaai
"Ik kraai"
(Vertaalt u dat maar eens in het Latijn;
dan kunnen ook wij nog even lachen)
Ons rest na zulks niets anders meer dan de passende
Zeeuws meisje uitdrukking — "Geen cent teveel"— over te nemen in de variant: Geen Woord Teveel. "Korter dan Gorter" noemt onze heer Bauer dergelijke poëtisch gecomprimeerde feitelijkheden.
Zoiets zou weliswaar eventueel kunnen leiden tot duizelingwekkende gedachte(n)kronkels, doch aan de andere kant moet men de zonzijde ervan niet aan de aandacht laten ontsnappen, want hoe eenvoudig is het niet zulke poëzie uit het hoofd te leren? Men moet wel met een schedelinhoud in verregaande staat van ontbinding verkeren indien men niet, na achtentwintig keer van het blad te hebben geciteerd, het waagstuk kan ondernemen dit eens met vaste hand uit de losse pols ten beste te geven. En gelooft u mij, als dat lukt, voelt u zich warm worden van binnen, gaat u zich trots voelen dat ook u verzen kent en kunt (re)citeren, en zal het verlangen naar meer — van een druppelend beekje via de licht maalstromende rivier tot en met een oeverloze oceaan van kolkende hartstocht naar meer schoonheid in poëzie — steeds groter worden. Dan snijdt het culturele mes meteen aan meerdere kanten: niet alleen heeft de Bauer-dichter dan het gevoel dat zijn parochie groeit, maar heeft u zelf er ook voordeel bij, aangezien uw grijze cellen actief blijven en dit op termijn wellicht een gunstige invloed zou kunnen hebben op het culturele besef van steeds meer mensen,
ja wellicht kunt u er dan nog, zij het via omwegen en minotaurische labyrinten, zelfs in slagen dat, zonder slagen en stoten, eindelijk de Berlijnse Muur zal vallen. Een volkomen dolgedraaide flutacteur van een pratende auto-televisieserie — die zich ook heel dikwijls heeft verstout als schreeuwerig type met een microfoon te zwaaien en dan iets uit te kramen dat als liedje of zelfs
song wordt gekwalificeerd — meent zelfs dat één van zijn nummers ervoor heeft gezorgd dat die Muur al is gevallen, maar ondanks het vele leven dat hij tijdens die daad heeft gemaakt, is dat niet het geval. Wellicht dat vereende kunstenaarskrachten binnen ons halfrond dat thans alsnog kunnen bewerkstelligen.
Spel(l)en met Taal
Error
De heroine
was een held
dus Ine werd
niet meer vermeld
* * * * *
Hinkstap
Over de plat-
en longitude
leert men op
de volksuni- en
diversiteit is
varia en
allerhande assorti
U leest het nu zelf: de sprong die op de hinkende stap volgt is reeds ingebouwd, en daar verraadt zich weer de ware poëet, die onnodige dwaalwegen veracht en tegelijk het omvangrijk-langdradige van een Homeros mijdt, doch dat vanwege de hedendaagse tijd. Beschreef die oud-Griekse hexameter-producent en tal van rapsoden inspirerende grootheid — sommigen zien hem als de voorloper van onze huidige, veelal zenuwbeschadiging veroorzakende rappers — twintig jaar van het leven en lijden van een Griekse held en slimheidsrecordhouder, Hans Bauer mijdt de hedendaagse heldin van het snuifmeel evenmin als de jonge student uit den volke, die nog bij kennis moet komen en tot kennis moet geraken. Dat vereist weliswaar de vaak gepropageerde veelzijdigheid, doch die hersenploegende, taalspellende en -spelende man komt zulks daverend simpel uit de vingers, en wel heel letterlijk, want een typemachine gebruikt hij niet. Alles schrijft hij met een potlood van milde hardheidsgraad of met een ander schrijfinstrument dat rolt als een bal en een merkbare punt zet daar waar dat nodig is.
Realistisch besef
Een andere kant van die Hans Bauer komt tot uiting in schrijfsels die weliswaar nog de sporen dragen van klassieke poëzie doch — reeds de experimentele fase voorbij — prozaïsch aandoen, ook al is daaraan een weloverwogen, nuchter denkproces voorafgegaan. U en ook al de uwen mogen wij simpelweg niet onthouden Bauers veelomvattende
Toekomstvisie
Binnenkort heten
chiquita's weer Fyffes
Het centrum voor werk
en inkomen heet weer
gewoon gewestelijk arbeidsbureau.
De milieudienst wordt
gemeentereiniging.
Alle politici worden
aangesloten op een leugendetector.
Vuurtorenwachter, molenaar,
beiaardier en klokkenluider:
de meest gekozen beroepen.
Witte boordencriminelen
worden opgesloten in Bolsward.
Friesland heeft van alle
provincies de meeste inwoners.
Files in de randstad
zijn dan gelukkig voorbij.
Gezien het feit dat deze dichterlijke presentatie van een omgekeerde wereld in een klein land enig nadenken van een iegelijk vereist, zullen wij op dit moment niet verder uw aandacht vragen voor het poëtische hartenbloed van Hans Bauer — dat het dito van alle klaver, ruiten en schoppen in de schaduw stelt —, en laten wij u met vree, echter niet zonder de vertroosting, respectievelijk het uiterst serieus te nemen dreigement, dat u van Hanseatisch voortploegende Letteren-Bouwer nog wel meer zult vernemen op deze, dan wel via een geaffilieerde cultuursite, die geen andere scepter kent dan die uwer correspondent van redelijk tot zeer nabij.
Moge de eeuwige zegen van de protagonisten uit
Herenleed uw pad verlichten tot ver in het Hiernamaals. Het is de meest oprechte wens ooit kond gedaan aan alle lezers ineens.
____________
[1] Vgl. het Bijbelboek
Ecclesiastes (De Prediker) Hoofdstuk 12, vers 11: de woorden der wijzen zijn gelijk nagelen,
"diep ingeslagen". Zie tevens onze
bijdrage over dat Prediker-hoofdstuk op onze zustersite
Tempel der Wijze Woorden.
____________
Afbeeldingen
1. De lyrische boekanier Hans Bauer.
2. De Noordpool bezien vanuit kritische afstand.
3. Garrulus glandarius, i.e. Gaai.
4. Labyrint met Minotaurus.
5. Romeinse voorstelling van de antiek-Griekse bard Homeros.
6. Kermis te Bolsward anno ooit, van een geheel ander kaliber, hier zonder de vele toekomst-visite uit de dito visie in het prachtpoëem van de eerbiedwaardige stedeling Hans Bauer, die overigens niet in
der nieuwste studenten Keiweek zal optreden, en dat is een weglating zonder weerga.
7. Ontsluierende — voor een enkeling wellicht toch ontluisterende — toevoeging van een toekomst-schrikbeeld in Hans' schrift.
gepassioneerde Kurt Weill-representanten in en uit onze contreien thans in de fraaie en rustgevende binnenruimte zal worden gerealiseerd. En mocht de dikwijls toch zo onberekenbare Pluvius een reeks zondagse, cultuurminnenden gunstig gezind zijn, dan zal waarschijnlijk een openluchtconcert alsnog tot de mogelijkheden behoren.
