Sedert februari 1967 woon ik in de noordelijke wijk De Paddepoel van Groningen Stad. Dat betekent dat ik heb meegemaakt dat de toeristische route van het landelijk, vanwege de zeehondencrèche, bekende Pieterburen in het noorden van de provincie naar de Sint-Pietersberg in Maastricht en/of vice versa, het zogenoemde Pieterpad werd ontwikkeld, een uitstekend initiatief dat algemeen waardering ondervond.
In de laatste jaren van haar leven is mijn moeder, woonachtig aan de Avondsterlaan, kort voor haar tachtigste, nog een bed and breakfast-pension begonnen, en wel om twee hoofdredenen: als plotseling alleenstaande — op haar zesenzeventigste besefte ze dat ze voor het eerst een dag alleen was. Voordien had ze altijd een man en een vader, later aangevuld met kinderen, om zich heen gehad. Toen ze eens in de Groninger Gezinsbode een artikel las waarin de leiding van de stedelijke VVV klaagde over een gebrek aan adressen voor — veelal één keer, maar niet zelden meer — overnachting, besloot ze om zich daarvoor aan te melden en op die manier de leegte in haar relatief grote woning aan en op te vullen en daarmee meer invulling aan haar eigen leven te geven. Vrijwel onmiddellijk nadat de afspraken met de VVV waren afgerond, kwamen er gasten, en iets te klagen heeft ze eigenlijk nooit gehad — sterker nog: ze beleefde er veel genoegen aan, en ze werd daardoor tevens veel draaglijker in de omgang.
In de laatste jaren van haar leven is mijn moeder, woonachtig aan de Avondsterlaan, kort voor haar tachtigste, nog een bed and breakfast-pension begonnen, en wel om twee hoofdredenen: als plotseling alleenstaande — op haar zesenzeventigste besefte ze dat ze voor het eerst een dag alleen was. Voordien had ze altijd een man en een vader, later aangevuld met kinderen, om zich heen gehad. Toen ze eens in de Groninger Gezinsbode een artikel las waarin de leiding van de stedelijke VVV klaagde over een gebrek aan adressen voor — veelal één keer, maar niet zelden meer — overnachting, besloot ze om zich daarvoor aan te melden en op die manier de leegte in haar relatief grote woning aan en op te vullen en daarmee meer invulling aan haar eigen leven te geven. Vrijwel onmiddellijk nadat de afspraken met de VVV waren afgerond, kwamen er gasten, en iets te klagen heeft ze eigenlijk nooit gehad — sterker nog: ze beleefde er veel genoegen aan, en ze werd daardoor tevens veel draaglijker in de omgang.
Uit tientallen landen heeft ze in die laatste periode van haar bestaan gasten ontvangen, maar een kleine helft van alle gasten bestond uit de toen zo genoemde Pieterpadders, die ook graag over hun tocht, van noord naar zuid of andersom, vertelden. Een veel gehoorde klacht in die beginjaren betrof de slechte, respectievelijk geheel ontbrekende, bewegwijzering.
Zelf fietste ik in die dagen veel langs het gedeelte van de route in kwestie en veel van degenen die over de Paddepoelsterweg liepen, hadden het maar wat druk met kaartlezen. En heel dikwijls ben ik naar de (toen onbekende) weg gevraagd. De gemeente heeft binnen de eigen grenzen vrij snel voor een behoorlijke bewegwijzering gezorgd, waardoor de lopers ook nog een stuk van het Noorderplantsoen 'meekregen'.
De laatste tijd bereiken mij — ook al heb ik nu veel minder op enigerlei wijze contact met één of meer Pieterpadders — klachten over de route vanaf de stadsgrens bij de brug over het Van Starkenborghkanaal naar de Eikenlaan. Deze wordt veelal als saai ervaren. Hoewel de Paddepoelsterweg wordt omgeven door veel groen en men er grazende koeien, paarden en schapen kan zien, zou die ruimte zich uitstekend lenen voor een aardig aantal weer- en vandaalbestendige kunstwerken. Vanzelfsprekend kan ook worden gedacht aan andersoortige, eenmalige of regelmatige invulling met andere kunstuitingen dan 'beelden' en aanverwants.
Groot potentieel in eigen wijken
Direct bij de brug over genoemd water staat, richting centrum aan de linkerzijde, nog het voormalige brugwachtershuis en op het perceel aansluitend een boerderij, die nog wordt bewoond en waar zich ook nog dieren bevinden. De oude boerin rijdt zelf, met ware doodsverachting, op een zware tractor. Maar dan komt er een stuk — tot aan de bebossing rondom het Selwerderhof — dat zich uitstekend zou lenen voor een kunstwerk, en dat geldt ook voor de drie percelen groene grond tegenover de gracht die Selwerderhof en Crematorium deels omgeeft: daar waar ooit een Galgenveldje was gevestigd.
Juist daar zouden kunstwerken niet alleen de wandelaars en andere gebruikers van de Paddepoelsterweg een extra prikkeling met herinneringen aan deze Stad kunnen geven, maar er zou meteen een impuls kunnen uitgaan naar de in de wijken De Paddepoel en Selwerd woonachtige, respectievelijk werkzame, kunstenaars.
Salustiano Martha [1] zegt dat hij het, mede voor zijn cursisten, een grandioos idee vindt, en meer van degenen die thans in het complex Trefkoel wonen en werken, zien zoiets als een uitdaging. Gerry, die in het voormalige filiaal van de Openbare Bibliotheek woont, werkt aan een project met uitvergrote microben, die op dat veld en elders in het klein maar tegelijkertijd in groten getale aanwezig zijn, zij het niet zichtbaar voor het blote oog.
Nu er werk wordt gemaakt van meer communicatie tussen overheid en burgerij, en dat op woensdag 19 mei vanaf 11:00 uur in de Vensterschool aan de Eikenlaan (zaal De Sonde) een eerste aanzet krijgt door middel van de lancering van de eerste wijkwebsite [2] — waarvoor burgemeester Peter Rehwinkel naar onze noordelijke stadwijken komt—, kunnen ideeën vanuit de wijk ook veel directer onder de aandacht van de verantwoordelijken voor de wijken worden gebracht.
_________
Nu er werk wordt gemaakt van meer communicatie tussen overheid en burgerij, en dat op woensdag 19 mei vanaf 11:00 uur in de Vensterschool aan de Eikenlaan (zaal De Sonde) een eerste aanzet krijgt door middel van de lancering van de eerste wijkwebsite [2] — waarvoor burgemeester Peter Rehwinkel naar onze noordelijke stadwijken komt—, kunnen ideeën vanuit de wijk ook veel directer onder de aandacht van de verantwoordelijken voor de wijken worden gebracht.
_________
[1] Zie daartoe ons artikel, gedateerd 25 februari 2009, over deze kunstenaar en zijn Atelier Zonneschijn, gevestigd in dat gedeelte van de Trefkoel waar eertijds de Basiseenheid West van de Regiopolitie Groningen Stad en daarna een deel van het filiaal van de Openbare Bibliotheek was gevestigd. Zie voorts onze bijdrage van 15 april 2010 over Salustiano Martha's projecten voor de wijken Selwerd en De Paddpoel.
[2] Dit is een zogenaamd pilot project; de gemeente wil in de 20 stadswijken per wijk zo'n website invoeren, en op 19 mei wordt het officiële startsein gegeven, maar de website van de wijk De Paddepoel is reeds te consulteren onder
www.paddepoel.info
____________
Afbeeldingen
1. Kaart van het Pieterpad tussen Pieterburen in het Noorden van onze provincie, en de Sint-Pietersberg bij Maastricht.
_______________
Naschrift 22 mei
Een eerste inventarisatie van de reacties — zoals die bij mij langs elektronische weg zijn binnengekomen, gevoegd bij die welke mij mondeling en telefonisch hebben bereikt — maakt duidelijk dat er vooralsnog twee richtingen zijn, welke lijnrecht tegenover elkaar staan.
Enerzijds zijn er mensen die mordicus tegen een dergelijk plan zijn — dat overigens niet van mij stamt, maar wel door mij wordt gesignaleerd; ik zelf zie de noodzaak niet, maar ben er evenmin tegen als er op de juiste manier een selectie zou worden gemaakt uit datgene wat op de aangegeven locatie zou kunnen passen — en aan de andere kant zijn er laaiend enthousiaste mensen, die allen met beeldende kunsten te maken hebben. Dat laatste is begrijpelijk, aangezien die in een dergelijk project — dat overigens nog helemaal geen vaste vorm heeft gekregen en het op dit moment niet eens duidelijk is of het die ooit zal krijgen — mogelijkheden zien voor hun eigen projecten, al dan niet gekoppeld aan het eigen 'winkeltje'.
____________
Afbeeldingen
1. Kaart van het Pieterpad tussen Pieterburen in het Noorden van onze provincie, en de Sint-Pietersberg bij Maastricht.
_______________
Naschrift 22 mei
Een eerste inventarisatie van de reacties — zoals die bij mij langs elektronische weg zijn binnengekomen, gevoegd bij die welke mij mondeling en telefonisch hebben bereikt — maakt duidelijk dat er vooralsnog twee richtingen zijn, welke lijnrecht tegenover elkaar staan.
Enerzijds zijn er mensen die mordicus tegen een dergelijk plan zijn — dat overigens niet van mij stamt, maar wel door mij wordt gesignaleerd; ik zelf zie de noodzaak niet, maar ben er evenmin tegen als er op de juiste manier een selectie zou worden gemaakt uit datgene wat op de aangegeven locatie zou kunnen passen — en aan de andere kant zijn er laaiend enthousiaste mensen, die allen met beeldende kunsten te maken hebben. Dat laatste is begrijpelijk, aangezien die in een dergelijk project — dat overigens nog helemaal geen vaste vorm heeft gekregen en het op dit moment niet eens duidelijk is of het die ooit zal krijgen — mogelijkheden zien voor hun eigen projecten, al dan niet gekoppeld aan het eigen 'winkeltje'.
1 opmerking:
Een reactie posten