Meningen verdeeld over kunst langs Pieterpad Stad

Voor en tegen in evenwicht
Vrij snel na de publicatie van ons artikel van 16 mei over eventuele Kunst langs de Paddpoelsterweg binnen het stadsgebied, als onderdeel van de route die nationale bekendheid geniet als het Pieterpad,  kwamen er reacties bij mij binnen, zowel mondeling, alsook telefonisch, en niet in de laatste plaats langs de weg der elektronische post. Het aantal reacties tot op dit moment is te klein voor een definitieve beoordeling van de omvang van de stemming dienaangaande, dat wil zeggen: de verhouding tussen het aantal voorstanders en dat van degenen die er mordicus tegen zijn.
Om hier nu maar direct een misverstand uit de weg te ruimen: ik ben niet de initiatiefnemer van een eventueel Project Kunst langs de Paddepoelsterweg, zoals omschreven in het artikel in kwestie. De titel heeft dat kennelijk doen vermoeden, vooral vanwege het woord gewenst daarin. Maar ook als de schrijver van een artikel iets helemaal niet persoonlijk wenst of beslist noodzakelijk vindt, blijft het gebruik van de term aanvaardbaar als blijkt dat anderen een dergelijke invulling wel gewenst vinden. Ik behoor niet tot de groep die zo nodig kunst langs die route wenst. Voor mij is het vele groen een zegen, maar ik ben evenmin een fervente tegenstander van de gedachte om er kunst aan te treffen, aangezien ik de charme ervan passief wel kan inzien, mits op de juiste wijze vormgegeven. En men zou als tussenvorm ook nog kunnen komen tot een kleine, ruim gespreide hoeveelheid kunstwerken, welke volstrekt in het kader passen.

Tegenstemmen
Een noordelijke publicist, die mij in particuliere correspondentie liet weten dat er reeds een kunstwerk te vinden is, en dat het daar maar bij moet blijven. Een respectabel standpunt, lijkt me. Maar dat betekent niet per definitie dat een daaraan volstrekt tegengestelde mening niet respectabel zou zijn of zelfs het overwegen waard. Als we de blik richten naar het Noorderplantsoen, is daar aan de Noorderbinnensingel, vlakbij de Nieuwe Ebbingestraat, reeds geruime tijd een Oeros te vinden, die relatief weerbestendig lijkt. Tussen dat vele groen is er geen sprake van een storend element tussen het vele groen.
Laat het duidelijk zijn: de structuur van het Noorderplantsoen is niet die van de Paddepoelsterweg, waardoor een vergelijking per definitie mank gaat, maar op laatstgenoemde locatie vinden we hoogspanningsmasten, die de eerstkomende eeuw vast niet onder de grond zullen verdwijnen, mede als gevolg van de financieel-economische crisis.
Ook een in onze buurt actieve bewoner schreef mij een mail met inhoud van gelijke strekking, doch ook hij ging er van uit dat ik de plannen zou hebben bedacht.

Voorstanders
Ik heb in het artikel van 16 mei reeds laten weten dat enkele kunstenaars die wonen en werken in de Trefkoel, zeer enthousiast reageerden op de mededeling dat er over dergelijke plannen werd gesproken. Wel heb ik die opgetogen mensen laten weten er zelf enigszins verbaasd te zijn nu er zal worden beknibbeld op vrijwel alles wat in de ogen van onze machthebbers niet direct tot de eerste levensbehoeften behoort. Dat de kunsten — de cultuur in het algemeen — daar altijd heel direct onder te lijden heeft als het om toekenning van subsidies gaat, is een decennialang bekend fenomeen, maar een al even lang foutieve instelling, aangezien in tijden van werkloosheid juist kunst en cultuur er (mede) voor kunnen zorgen dat niet nog meer mensen ook werkeloos worden naast hun werkloos zijn. Dat is nu eenmaal het grootste potentieel dat kunst in en met zich draagt: het vermogen tot activeren.

Kunst van buiten de wijk
Er meldde zich ook nog een beeldend kunstenares van buiten Groningen, die binnen haar werk stukken heeft, waarvan er in ieder geval één heel goed zou kunnen passen — volgens haarzelf in ieder geval — in het landschap in kwestie. Dezer dagen verschijnt op onze zustersite Tempel der Beeldende Kunsten een bijdrage over haar werk en haar galerie in de provincie.
Eén van degenen die onmiddellijk een eigen project wist dat in het landschap zou passen, is met het verhaal naar haar docent van Minerva gestapt, die het een grandioos idee vond en daar wel mogelijkheden ziet.
Iemand die mij meer dan eens op het thema heeft aangesproken, meldde dat kunstenaars die in het kader passend werk hadden staan, dit ook best in bruikleen zouden kunnen afstaan als het zou betekenen dat er om financiële redenen van een dergelijk project niets terecht zou kunnen komen.
Over al dergelijke aspecten van een eventueel project zou de bevoegde kunstcommissie van wijk of stadsdeel in kwestie zich nader kunnen beraden.

(wordt ongetwijfeld vervolgd)

Kunstwerken gewenst voor stadsgedeelte — Paddepoelsterweg — van de route Pieterpad

Deels "saaie route"

Sedert februari 1967 woon ik in de noordelijke wijk De Paddepoel van Groningen Stad. Dat betekent dat ik heb meegemaakt dat de toeristische route van het landelijk, vanwege de zeehondencrèche, bekende Pieterburen in het noorden van de provincie naar de Sint-Pietersberg in Maastricht en/of vice versa, het zogenoemde Pieterpad werd ontwikkeld, een uitstekend initiatief dat algemeen waardering ondervond.
In de laatste jaren van haar leven is mijn moeder, woonachtig aan de Avondsterlaan, kort voor haar tachtigste, nog een bed and breakfast-pension begonnen, en wel om twee hoofdredenen: als plotseling alleenstaande — op haar zesenzeventigste besefte ze dat ze voor het eerst een dag alleen was. Voordien had ze altijd een man en een vader, later aangevuld met kinderen, om zich heen gehad. Toen ze eens in de Groninger Gezinsbode een artikel las waarin de leiding van de stedelijke VVV klaagde over een gebrek aan adressen voor — veelal één keer, maar niet zelden meer — overnachting, besloot ze om zich daarvoor aan te melden en op die manier de leegte in haar relatief grote woning aan en op te vullen en daarmee meer invulling aan haar eigen leven te geven. Vrijwel onmiddellijk nadat de afspraken met de VVV waren afgerond, kwamen er gasten, en iets te klagen heeft ze eigenlijk nooit gehad — sterker nog: ze beleefde er veel genoegen aan, en ze werd daardoor tevens veel draaglijker in de omgang.

"Pieterpadders"
Uit tientallen landen heeft ze in die laatste periode van haar bestaan gasten ontvangen, maar een kleine helft van alle gasten bestond uit de toen zo genoemde Pieterpadders, die ook graag over hun tocht, van noord naar zuid of andersom, vertelden. Een veel gehoorde klacht in die beginjaren betrof de slechte, respectievelijk geheel ontbrekende, bewegwijzering.

Zelf fietste ik in die dagen veel langs het gedeelte van de route in kwestie en veel van degenen die over de Paddepoelsterweg liepen, hadden het maar wat druk met kaartlezen. En heel dikwijls ben ik naar de (toen onbekende) weg gevraagd. De gemeente heeft binnen de eigen grenzen vrij snel voor een behoorlijke bewegwijzering gezorgd, waardoor de lopers ook nog een stuk van het Noorderplantsoen 'meekregen'.

De laatste tijd bereiken mij — ook al heb ik nu veel minder op enigerlei wijze contact met één of meer Pieterpadders — klachten over de route vanaf de stadsgrens bij de brug over het Van Starkenborghkanaal naar de Eikenlaan. Deze wordt veelal als saai ervaren. Hoewel de Paddepoelsterweg wordt omgeven door veel groen en men er grazende koeien, paarden en schapen kan zien, zou die ruimte zich uitstekend lenen voor een aardig aantal weer- en vandaalbestendige kunstwerken. Vanzelfsprekend kan ook worden gedacht aan andersoortige, eenmalige of regelmatige invulling met andere kunstuitingen dan 'beelden' en aanverwants.

Groot potentieel in eigen wijken

Direct bij de brug over genoemd water staat, richting centrum aan de linkerzijde, nog het voormalige brugwachtershuis en op het perceel aansluitend een boerderij, die nog wordt bewoond en waar zich ook nog dieren bevinden. De oude boerin rijdt zelf, met ware doodsverachting, op een zware tractor. Maar dan komt er een stuk — tot aan de bebossing rondom het Selwerderhof — dat zich uitstekend zou lenen voor een kunstwerk, en dat geldt ook voor de drie percelen groene grond tegenover de gracht die Selwerderhof en Crematorium deels omgeeft: daar waar ooit een Galgenveldje was gevestigd.

Juist daar zouden kunstwerken niet alleen de wandelaars en andere gebruikers van de Paddepoelsterweg een extra prikkeling met herinneringen aan deze Stad kunnen geven, maar er zou meteen een impuls kunnen uitgaan naar de in de wijken De Paddepoel en Selwerd woonachtige, respectievelijk werkzame, kunstenaars.

Salustiano Martha [1] zegt dat hij het, mede voor zijn cursisten, een grandioos idee vindt, en meer van degenen die thans in het complex Trefkoel wonen en werken, zien zoiets als een uitdaging. Gerry, die in het voormalige filiaal van de Openbare Bibliotheek woont, werkt aan een project met uitvergrote microben, die op dat veld en elders in het klein maar tegelijkertijd in groten getale aanwezig zijn, zij het niet zichtbaar voor het blote oog.
Nu er werk wordt gemaakt van meer communicatie tussen overheid en burgerij, en dat op woensdag 19 mei vanaf 11:00 uur in de Vensterschool aan de Eikenlaan (zaal De Sonde) een eerste aanzet krijgt door middel van de lancering van de eerste wijkwebsite [2] — waarvoor burgemeester Peter Rehwinkel naar onze noordelijke stadwijken komt—, kunnen ideeën vanuit de wijk ook veel directer onder de aandacht van de verantwoordelijken voor de wijken worden gebracht.
_________

[1] Zie daartoe ons artikel, gedateerd 25 februari 2009, over deze kunstenaar en zijn Atelier Zonneschijn, gevestigd in dat gedeelte van de Trefkoel waar eertijds de Basiseenheid West van de Regiopolitie Groningen Stad en daarna een deel van het filiaal van de Openbare Bibliotheek was gevestigd. Zie voorts onze bijdrage van 15 april 2010 over Salustiano Martha's projecten voor de wijken Selwerd en De Paddpoel.

[2] Dit is een zogenaamd pilot project; de gemeente wil in de 20 stadswijken per wijk zo'n website invoeren, en op 19 mei wordt het officiële startsein gegeven, maar de website van de wijk De Paddepoel is reeds te consulteren onder

www.paddepoel.info
____________
Afbeeldingen
1. Kaart van het Pieterpad tussen Pieterburen in het Noorden van onze provincie, en de Sint-Pietersberg bij Maastricht.
_______________
Naschrift 22 mei
Een eerste inventarisatie van de reacties — zoals die bij mij langs elektronische weg zijn binnengekomen, gevoegd bij die welke mij mondeling en telefonisch hebben bereikt — maakt duidelijk dat er vooralsnog twee richtingen zijn, welke lijnrecht tegenover elkaar staan.
Enerzijds zijn er mensen die mordicus tegen een dergelijk plan zijn — dat overigens niet van mij stamt, maar wel door mij wordt gesignaleerd; ik zelf zie de noodzaak niet, maar ben er evenmin tegen als er op de juiste manier een selectie zou worden gemaakt uit datgene wat op de aangegeven locatie zou kunnen passen — en aan de andere kant zijn er laaiend enthousiaste mensen, die allen met beeldende kunsten te maken hebben. Dat laatste is begrijpelijk, aangezien die in een dergelijk project — dat overigens nog helemaal geen vaste vorm heeft gekregen en het op dit moment niet eens duidelijk is of het die ooit zal krijgen — mogelijkheden zien voor hun eigen projecten, al dan niet gekoppeld aan het eigen 'winkeltje'.