In tegenstelling tot datgene wat ik in een voorafgaande bijdrage op dit net over de gebeurtenis, anno nu maar dan een dag eerder, had gemeld, was als gevolg van een communicatiestoornis de avond met Ben Hartemink, in Galerie MooiMan, zaterdagavond in Stad, toch niet uitverkocht. Doch al degenen, die wel aandachtig hebben geluisterd naar de
gebeurtenissen rondom de twee protagonisten in het boek Brokeback Mountain van Annie Proulx — en dat waren achttien mannen, één vrouw en één teef (Amber heet ze, maar dat maakt voor haar status niets uit) —, hebben dan ook de beloning voor hun keuze en hun aandacht op een heel directe wijze aangeboden gekregen en deze, al vorderende het verhaal mogen incasseren in de vorm van de bij uitnemendheid gearticuleerde teksten en de met precisie gedoseerde mimiek in de vertelwijze van Ben Hartemink. Eenzame klasse!Ingetogen, en passend gekleed — zonder enige opdringerigheid om toch maar direct te laten zien in welk deel van de Yankenwereld zich het verhaal wel eens zou kunnen afspelen — vertelde Ben Hartemink, in een combinatie van zijn eigen woorden en letterlijke citaten, de geschiedenis van de beide cowboys en hun favoriete plek, Brokeback Mountain. En ondanks de hun opgedrongen affectieve preoccupatie met betrekking tot het functioneren van mannelijke wezens — en dat kan in de omgeving van rooinekken al even onontkoombaar en even weerzinwekkend zijn als het in ons eigen land binnen de zogeheten bijbelgordel gebeurt — zijn die beide jongens erin geslaagd over hun meegedragen schaduw te springen op die momenten dat de fysieke verleiding (te) groot werd, doch het heeft heel veel, werkelijk te veel, tijd gevergd voordat ze zich bewust werden van de uniek verder gaande waarde van de ander, die door pure aanwezigheid het proces van de honger naar wat de eigen ziel niet bezat, bij die ander heeft kunnen complementeren. Kortom, hier is sprake van een tragische liefdesgeschiedenis, waarvan het verloop in (al te) sterke mate werd voorbestemd en blijvend beïnvloed door de, steeds eigen, omgeving: eerst die van ouders en andere opvoeders en later tevens die van de respectieve echtgenotes, want beiden trouwden en kregen kroost.
Over dat aspect van de homoërotiek in De Man — en niet alleen in de extreme gebieden, maar overal op dit ondermaanse — vallen alleen al, en steeds opnieuw, reeksen bijdragen in de vorm van geleerde boeken en praktijkverhalen te realiseren.
Deskundige bij uitstek
Dat Ben Hartemink alle toehoorders tot ver 'binnenin' heeft weten te raken, was duidelijk voor een iegelijk die de gebeurtenis heeft bijgewoond. Doch tussen die toehoorders bevond zich ook iemand, die zichzelf
apostrofeerde als "geheel blind" en daarmee een status bezit welke in die bewuste context ver uitstijgt boven die van alle anderen. Juist de blinde ontwikkelt van lieverlee reeds al zijn of haar andere zintuigen sterker dan de zogenoemde gewone huis-, tuin- en keukenpersoon. Maar als dat proces dan bewust geschiedt en ook zeer nadrukkelijk van binnen uit wordt ondersteund, kan deze beïnvloeding ten faveure van alle andere zintuigen een toegevoegde dimensie qua sensitiviteit bewerkstelligen. De aanwezige in casu, wiens naam ik u hier helaas niet kan noemen omdat ik die niet ken, meldde direct aan Ben Hartemink dat hij weliswaar veel gesproken boeken had beluisterd, maar dat hij daartussen nimmer iets van dit niveau was tegengekomen. En wie kan zoiets beter beoordelen dan degene die over jarenlange ervaring beschikt? Hier moeten alle andere luisteraars, hoe opgetogen zij allen ook waren, even een flinke stap terug zetten en het doorslaggevende waardeoordeel van de enige ware deskundige laten prevaleren.Derhalve dienen degenen — die zich zouden willen laten verleiden door Ben Hartemink en, met hem als medium, door de stoere jongens, ferme knapen van de prairie vol ondergaande zonnen en evenzovele steken in beide hartkamers en via de bloedsomloop zinderend door geheel het lijf — zich spoorslags bij Galerie MooiMan te melden voor de herhaling van dit gebeuren, aanstaande zaterdag, 14 juni, opnieuw te beginnen om 19:45 uur.
Liever doodeng voetbal?
Alle engerlingen die nu, met hun ziel en zaligheid op nihil geschakeld, zich eventueel hebben overgegeven aan zoiets vulgairs als voetballen, hebben heel veel gemist, ook al is hun aandeel passief geweest door dit 'gebeuren' te volgen via een beeldbuis, doch die niet beseffen dat zulks enorme hersenbeschadigingen als gevolg heeft, aangezien vele, in dit geval dus zeer liederlijke, lieden menen dat men 'uit het dak' dient te gaan door zich als een (beweerdelijk menselijk) wezen te gedragen hetwelk qua geestelijke ontwikkeling in pre-embryonale staat is blijven steken — als de Gepatenteerde Minderbegaafdheid zullen we maar zeggen — door heel veel onbegrijpelijke, opdringerige en volkomen uit het lood geslagen handelingen te verrichten. Echter hebben — excuseer de uitdrukkingen — flikkers en homo's, nichten en anderen die geen familie zijn, de naam dat ze hysterisch doen en zich verwijfd gedragen. Heeft u wel eens, na een doelpunt, twee seconden het mannetjesgefröbel gevolgd van diverse — wel meerderjarige doch nimmer volwassen geworden, lijkt het wel — voetballers, die zich dan gedragen of ze even wel heel erg overdreven homofiel zijn? Doodeng!
Voor de goede verstandhouding nog dit: ik ben in dit leven — en daartoe wil ik me hier nu beslist beperken, want als ik toch over andere dimensies begin, krijg ik al die imbeciele paraplubakken van astro-programma's plus de dolgedraaide ballettutu genaamd Yomanda met talrijke intense leugens, laster, lagen en listen op me af — nooit een verwijfde man tegengekomen. Sommige extreem gedrag vertonenden mogen dan uitzinnig, onzinnig, diepzinnig of simpelweg zinnig zijn, ook de ergst doorgedraaide relnicht wiens overgemoduleerde billen bij de dwaze pasjes eventueel de eigen oorlelletjes raken, heeft met vrouwelijkheid niets van doen. Een misverstand dat nog een lang leven beschoren zal zijn.Zegt u nu zelf eens: heb ik daarvoor al die jaren het oeuvre van zowel Sigmund Freud alsook van Ivan Pavlov bestudeerd? Heb ik met pijn in hart en nieren, en eveneens in alle andere denkbare ledematen, de verrichtingen van Dries van Agt en consorten gevolgd en ben ik alleen al daardoor niet voldoende gelouterd om te kunnen weten over het wie, wat, waar en hoe, over het waarom en in welke zin? Heb ik ook nog tevergeefs de embryonaal-onzinnige woordopeenvolgingen — die al net zo vals waren als zijn al te opdringerige tandenprothese — van Toon Hermans en aanverwante clown-imitatoren gemeden als waren deze heel ernstig gecontamineerd? Ben ik daarvoor in een dubbele saltostuip bijkans afgevoerd naar de eeuwige jachtvelden — doch ook dan bent u waarlijk nog niet van mij af — om aldaar goed te kunnen uitrusten van al die onbedaarlijke agressie op dit ondermaanse?
NEEN, GANSCHELIJK NIET.
___________
Afbeeldingen
1. Schrijfster Annie Proulx.
2. Verteller Ben Hartemink.
3. Voorplat van de Nederlandse vertaling in paperback van de roman Brokeback Mountain.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten