Voordat het zomerreces van ook de eigenaren van Galerie
MooiMan als een bliksemschicht bij een verder heldere hemel over ons Noorderlingen zal worden uitgestort, kunnen eventueel geïnteresseerden nog snel kennisnemen van de lopende expositie van vier camerakunstenaars. Tot en met 29 juni zijn de diverse stukken nog tijdens twee weekeinden met elk drie openingsdagen te bezichtigen. Tijdens het laatste weekeinde van juni kunt u alleen terecht op vrijdag de 27ste en zondag de 29ste. De gegevens dienaangaande kunt u vinden op de website van de galerie in kwestie. Op zaterdag 28 juni presenteren de beide eigenaren van Galerie MooiMan zich in het gewoel van de Roze Flipje-zaterdag te Tiel om aldaar hun galerie te promoten als een instituut waar alle mannen terecht kunnen, maar niet allemaal tegelijk, hoor. In de praktijk blijkt dat in de hoofden van veel kijkers de nadruk van lieverlee op die kunst komt te liggen, welke — terecht of niet — als homoërotisch, homofiel of homoseksueel wordt ervaren. Zulks staat de beschouwer vanzelfsprekend vrij, en wellicht is de één of andere man van boven de veertig geïnspireerd geraakt door de gepostuleerde mening van Gerrit Komrij, begin jaren tachtig, dat alle goede kunst nu eenmaal homoseksuele kunst is. Doch een iets meer open geest — en als het even meezit ook nog de bijbehorende ziel — ten opzichte van deze deelgebieden zou er wellicht toe kunnen leiden dat er toch eens wat meer vrouwen over de drempel van deze galerie durven stappen. En niemand die enigszins koosjer in de kop is, zal (mogen) verwachten dat de vertegenwoordigers van die andere kunne zich, allen of slechts verspreid voorkomend, als turbo-lesbo zullen manifesteren. Want als men mijn ietwat biseksueel georiënteerde teef Amber daar zonder morren toelaat en ook met veel enthousiasme begroet, is de kans zeer gering dat men andersoortige damesmeisjes, van welk kaliber dan ook, niet met de gepaste egards zou bejegenen.Relativiteit
Enerzijds valt de relativiteit op van de uitgestalde foto's, vooral als het gaat om het besef van de 'tijdelijkheid', waarmee ik bedoel dat het om momentopnamen gaat, ook al valt zo'n vaststelling in alle denkbare situtaties te
verdedigen. Het meest opvallend was dat in het geval van Andy — op de foto rechtsboven — die tijdens de opening van de expositie zelf even kwam kijken, maar een zodanig ander kapsel had, bedekte schouders en een breed-stralende lach dat het even duurde voordat ik de overeenkomsten zag. Doch gekleed en met de genoemde metamorfose blijft hij een heel mooie man. Van die foto met Andy bestaat slechts één exemplaar.Veel moeilijker zou dat zijn met de act op de foto links. Niet dat er iets tegenin te brengen zou zijn geweest als de afgebeelde schone jonkman zich zo zou hebben vertoond, maar dit element van de monumentaliteit is in een live-voorstelling toch aardig wat moeilijker te creëren, en daarom doen we een dringed beroep op het voorstellingsvermogen van al die individuele bezoekers om de variëteiten hierbij aan het eigen geestesoog te laten voorbijtrekken.
Dynamiek als leidraad
Hoe statisch menigeen de stil-levende afbeeldingen ook zou kunnen inschatten, in zowel de foto van Albert Jongs (Andy), alsook van de 'stroomstoot' in de stroomlijn van de luchtsprong zit een enorme dynamiek. Bij Andy is dat de persoonlijke uitstraling, in de foto van Jan Griffioen is het echter veel meer de lichamelijke uitstraling, die de beschouwer raakt. Dit toonbeeld van mannelijk schoon heeft als persoon misschien wel een naam, de foto daarentegen heeft geen titel.
Overigens werd de in onze eerste bijdrage, op de zustersite Tempel der Beeldende Kunsten, afgebeelde, laatste foto — eveneens van Jan Griffioen — vrijwel onmiddellijk na de officiële opening van de tentoonstelling gekocht door een bezoeker uit Assen. Die mag zich nu als eerste eigenaar van dat fraais apostroferen, aangezien dat toonbeeld van klassieke schoonheid slechts in maximaal tien exemplaren is gerealiseerd.
In het bovengenoemde eerdere artikel toonden we Frank Gabriëls Slipdive, van voren gezien. Hier (rechts) kunt u de andere foto zien met dezelfde titel, maar dan van opzij genomen. Toch wel een wereld van verschil.
Celebreren
Polyinterpretabel daarentegen is de laatste foto, die we hier onder uw aandacht willen brengen. Deze prent is van René Zuiderveld, wiens mannenlijf met rode lap onze vorige bijdrage over deze expositie opent. Van Zuiderveld hangen meer stukken dan van de drie anderen en daarin valt vooral het brede scala aan inspiratiebronnen op. Zo celebreert Zuiderveld een alternatieve, voltooide kruisiging — welke echter nog niet voor christelijk-religieuze verontwaardiging heeft gezorgd, en hoewel dat uitblijven gewoon dient te zijn, weten we dat, door gevoelsmatige vooroordelen en drempels in hun hoofd, enkele christenen menen dat de kunst halt moet maken voor de waanideeën van derden. Of die preoccupatie met betrekking tot een uitsluitend in de verbeelding van (toegegeven: veel miljoenen) anderen bestaand opperwezen en diens 'mensenzoon' nu op endogene dan wel exogene grondslag bestaat — in het laatste geval ooit eventueel tegen heug en meug opgedrongen —, doet waarlijk niets af aan de primaire eis die elke kunstuiting mag stellen: volstrekte vrijheid van vorm, of daar nu wel of niet direct een mening mee wordt gepostuleerd.
Mij persoonlijk beroert zo'n afgebeelde gekruisigde in het geheel niet, maar daar staat tegenover dat diverse andere stukken van René Zuiderveld fascinerend zijn, zoals de prent, ook zonder titel, van een jongeman, deels in het rood gekleed — en in deze context alleen reeds daarom het recht tot vrijheid van expressie claimend — met een kaars voor het nog vaag zichtbare geslachtsdeel. Er valt een heel artikel te schrijven over de grote scala aan interpretatiemogelijkheden, welke die foto in zich bergt. Daarmee is het in elk geval een werkstuk dat op tal van fronten voldoet aan de eis die alle toeschouwers aan (iedere vorm van) kunst mogen stellen: prikkelen en confronteren, activeren en inspireren tot discussie en langs al die wegen leidend tot bespiegelingen in tal van opzichten; niet in de laatste plaats omtrent het eigen ware wezen.____________
Afbeeldingen
1. Andy, foto van Albert Jongs.
2. Zonder titel. Mannelijke perfectie in beeld gebracht door Jan Griffioen.
3. Frank Gabriël: Slipdive.
4. Zonder titel. Mannelijk model met rode, brandende kaars. Polyinterpretabel erotiserend gestileerd kunstwerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten